|
|
Βασίλης Παπακωνσταντίνου
1982 Φοβάμαι
Φοβάμαι
|
|
Στίχοι |
Боюсь |
|
Μπροστά σου τα φώτα μιας πολιτείας
που
περιμένει τις ανασκαφές
και τα κλουβιά με τα καναρίνια
που κοιμούνται βαλμένα στη
σειρά
κι εγώ που δεν έμαθα ακόμα ποιος είμαι,
ένας κουρασμένος
σκοπός χωρίς προοπτική
κι εσύ που σε λίγο θα σβήσεις ένα από τα φώτα
για να
κοιμηθείς με κάποιον που μου μοιάζει,
έτσι που τα σίδερα του κλουβιού
να χαθούν για μια στιγμή
μέσα στο σκοτάδι. |
Перед тобой - огни города,
который ожидает раскопок
И клетки с канарейками,
которые спят, размещённые рядами
И я не узнал пока что, кем являюсь,
Одна усталая душа, без перспективы
И ты вскоре потушишь один из тех огней
чтобы спать с кем-то, кто на меня похож
Так, решётка клетки
исчезнет на один момент, в темноте |
|
Φοβάμαι όλα αυτά, που θα γίνουν
για μένα χωρίς εμένα. |
Боюсь всех их, кто станет мною без меня |
|
|
|
|
Τα ρούχα μου παλιώσανε και δεν αντέχουν,
τρύπες στα γόνατα από τις υποκλίσεις,
τσέπες ξηλωμένες απ' τα κέρματα,
χαλασμένα φερμουάρ χάσκουν
χρεοκοπία.
Το κορμί μου μελανιασμένο μες στο κρύο σα λάθος,
που δεν το
παραδέχεται κανένας,
γερνάει και ζητάει τη ζεστασιά σου. |
Одежды мои старые, что не выдерживают
дыры на коленях от сгибов
Карманы разодранные от монет
Сломанная застёжка дыры банкротства
Тело моё в синяках среди холода как ошибки
которые не признает никто
старение и просьбу тепла твоего |
|
Φοβάμαι όλα αυτά, που θα γίνουν για μένα
χωρίς εμένα. |
Боюсь всех их, кто станет за меня без меня |
|
|
|
|
Τα τσιμέντα σου καινούρια
μ' έπιπλα λοστραρισμένα
και μάρμαρα λευκά μια γυαλάδα που στραβώνει
και δε σ' αφήνει
χώρο να σταθείς.
Και μόνο εγώ από όλα εκεί μέσα
σαπίζω σαν σε αρχαίο τάφο,
σκεύη παραστάσεις, βρέθηκαν εκεί
εκτός από εμένα,
που σε κρύπτη μυστική
ψάχνω ακόμη να σε βρω να μ'
αναστήσεις. |
Постройка твоя новая
с мебелью сияющей
И мрамора белого глянец что ослепляет
и не оставляет места (где) стоять
И только я во всём этом внутри
разлагаюсь как в древней могиле
Приборы (посуда) представления находились там
Кроме как для меня
Не как тайное место мистическое
ищу ещё найти чтоб воскреснуть |
|
Φοβάμαι όλα αυτά, που θα γίνουν για μένα
χωρίς εμένα. |
Боюсь всех их, кто станет за меня без меня |
|
|
|
|
Τα ρούχα μου παλιώσανε και πέφτουν
σαν
χρεοκοπημένες κυβερνήσεις,
γέρασα μ' ένα παιδικό παντελονάκι
και το πλοίο δε φάνηκε
ακόμη.
Σε σφίγγω πιο πολύ γιατί κρυώνω,
το κορμί μου δρόμος
που εκτελούνται δημόσια έργα,
κομπρεσέρ μ' ανοίγουν και με
κλείνουν. |
Одежда моя старая что спадает
как развалившееся правительство
опять в детских штанишках
и корабль не появился всё ещё
Обнимаю (себя) всё крепче, потому что мёрзну
тело моё - путь
что выполнило общественную работу
компрессор меня открывают и меня закрывают |
|
Τράβα λίγο την κουρτίνα να με δεις,
έγινα
διάδρομος για στρατιωτικά αεροπλάνα
και το μυαλό μου αποθήκη για ραδιενεργά κατάλιπα.
Μέτρα ασφαλείας πήρανε για την αναπνοή μου
και σε πολυεθνικό μονόδρομο
το μέλλον μου δώσαν αντιπαροχή. |
Потяни немного занавеску, чтоб меня увидеть
стал аэродромом для военного самолёта
И ум мой - склад для радиоактивных отходов
Меры безопасности приняли, для вздоха моего
И многонациональное шоссе
будущего моего, наводят на размышления |
|
Φοβάμαι όλα αυτά, που θα γίνουν για μένα
χωρίς εμένα. |
Боюсь всех их, кто станет за меня без меня |
|
|
|
|
Έτσι ζω προκαταβολικά το παρελθόν μου
και με δυο γυμνά καλώδια για χέρια
αγκαλιάζω τα ψηλά σου βολτ
για στερνή φορά. Φοβάμαι. |
Итак, живу, забегая вперёд, прошлое моё
И с двумя "голыми проводами" в руках
Обнимаю "высокий твой вольт" (высокое напряжение)
В последний раз. Боюсь. |